بازی با اسرار سرشت انسان با هوش مصنوعی کودکانه!

سگار سعی دارد این هوش‌مصنوعی را تبدیل به انسان کند و معتقد است که برقراری ارتباطی مشابه بین انسان‌ها و هوش‌های‌مصنوعی اهمیت دارد. بسیاری از متخصصان هوش‌مصنوعی استدلال می‌کنند که ربات‌ها و سیستم‌های هوش‌مصنوعی فقط زمانی می‌توانند پتانسیل کامل خود را شناسایی کنند که بیشتر شبیه به انسان‌ها شوند؛ همراه با عواطف و خاطراتی که رفتار و تصمیمات آن‌ها را اطلاع می‌دهد؛ این چیزها به ما انگیزه می‌دهند تا به دنبال تجارت جدید باشیم. 

تکنیک‌هایی که سگار استفاده می‌کند، واقعأ نوآورانه هستند؛ زیرا چهره‌های هوش‌مصنوعیِ او مدل‌های بیولوژیکی و شبیه‌سازی‌هایی با پیچیدگی بی‌سابقه را پوشش می‌دهند. مثلأ هر بار که BabyX لبخند می‌زند، چیزی را با حواسش دریافت می‌کند که مغزِ شبیه‌سازی او را وادار به ترشح اندورفین، دوپامین و سروتونین در سیستم هوش‌مصنوعی‌اش می‌کند. لایه‌ای از نفسِ مجسم شده‌اش درخشش‌هایی را در نواحی مغز او نشان می‌دهد که به زبان و لذت مربوط می‌شوند، وقتی کلمات را می‌شنود و مورد تحسین واقع می‌شود. 

انسان‌تر از انسان

شرکت سول‌ماشین اولین چهره‌ی هوش‌مصنوعی‌اش به نام «نادیا» را در فوریه‌ی ۲۰۱۷ راه‌اندازی کرد. نادیا که با صدای «کیت بلانچت» صحبت می‌کند، برای سازمان بیمه‌ی معلولین ملی استرالیا کار می‌کند و تا سال آینده می‌تواند در وب‌سایت سازمان به‌طور تمام وقت با مشتریان صحبت کند. هدف کاربرد بیشتر و شخصی شدن بیشتر از چت‌بات‌های متن محور بود که به‌طور آنلاین با آن‌ها سر و کار داریم. شرکت سول‌ماشین ۱۰ آزمایش دیگر نیز باید با خطوط هوایی، شرکت‌های خدمات مالی و تأمین‌کنندگان مراقبت بهداشتی انجام دهد. 

با پیشرفت‌های بیشتر، این تکنولوژی کاربردهای بیشتری پیدا خواهد کرد که به نزدیکی کاربر به صفحه‌ی کامپیوتر کمتر تکیه خواهند کرد. این نوع هوش‌های‌مصنوعی شخصی‌سازی شده احتمالأ بخشی از خودروهای خودکار را تشکیل می‌دهند و الفبای والدین گوگل، آمازون و اپل حتمأ از دستیاران مجازی کمک خواهند گرفت. درحالی‌که این تحقیق پیشرفت‌های شگفت‌آوری را رقم خواهد زد، پرسش‌هایی را درباره‌ی ماهیت آزادی اراده و بردگی کشیدن از هوش‌مصنوعی صرف نظر از منشأ آن مطرح می‌کند. 

آیا هوش‌مصنوعی که متعهد به انجام وظایف خدمات مشتریان است از انجام این کار خسته می‌شود؟ آیا کودکان مجازی درباره‌ی گهواره‌های برقی خواب می‌بینند؟ همان‌طور که BabyX پیانو زدن، خندیدن به جوک‌ها و معاشرت با انسان‌ها را یاد می‌گیرد، می‌توان برای او جنبه‌ی انسانی قائل شد و تصور کرد که دارای خودآگاهی است. ما مثلأ طرفداران فرضیه‌ی شبیه‌سازی استدلال می‌کنیم که کودک مجازی شاید فقط نوعی کودک باشد که همیشه بوده است. 

نوشته: برد برگان و کارلا لانت
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد