این ستاره می‌توانست نسل انسان را منقرض کند. شانس آوردیم!

مجله علمی ایلیاد - براساس مطالعه‌ای جدید که در ماهنامه‌ی Royal Astronomical Society منتشر شد، حدود ۷۰،۰۰۰ سال پیش سامانه‌ی ستاره‌ای دوتایی به نام «ستاره‌ی شولتز» به میزان ۵۲،۰۰۰ واحد نجومی، از میان ابر اورت عبور کرد؛ منطقه‌ای در مرز منظومه‌ی شمسیِ ما که مملو از تریلیون‌ها دنباله‌دار در هر کیلومتر است. حرکت برخی از این اجرام هنوز در اثر آن مواجهه‌ی ستاره‌ای دیده می‌شود.

ستاره‌ی شولتز که «WISE J072003.20-084651.2» نیز نامیده می‌شود، سامانه‌ی ستاره‌ای دوتایی کم جرمی در صورت فلکی جنوبی تک‌شاخ است که حدود ۲۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. این سامانه‌ی ستاره‌ای در ابتدا توسط ستاره‌شناسی آلمانی به نام «رالف-دیتر شولتز» در سال ۲۰۱۳ کشف شد که از ستاره‌ی کوتوله‌ی قرمزی با جرم ۰.۰۹ جرم خورشید و جرمی شبه‌ستاره‌ای به نام کوتوله‌ی قهوه‌ای تشکیل شده است. مسیر این سامانه نشان می‌دهد که ۷۰،۰۰۰ سال پیش این سامانه تقریباً به میزان ۵۲،۰۰۰ واحد نجومی، معادل ۸ تریلیون کیلومتر فاصله از ابر اورت عبور کرده است.

ستاره‌شناسان «کارلوس و رائول دلا فوئنته مارکوس» از دانشگاه کامپلوتنس مادرید و دکتر «سویر آرسس» از دانشگاه کمبریج، گفتند: «امروزه ستاره‌ی شولتز تقریباً ۲۰ سال نوری با ما فاصله دارد، اما ۷۰،۰۰۰ سال پیش این ستاره وارد ابر اورت شده که مخزنی از اجرام فرانپتونیِ گیرافتاده در منظومه‌ی شمسی هستند. این احتمال وجود دارد که اجداد انسان، نور قرمز کمرنگ آن‌را در شب‌های ماقبل تاریخ دیده باشند.» در این مطالعه‌ی جدید، گروه تقریباً ۳۴۰ جرام منظومه‌ی شمسی را در مدارهای هایپربولیک تجزیه و تحلیل کردند و با انجام این کار متوجه شدند که مسیر برخی از این اجرام تحت تأثیر عبور ستاره‌ی شولتز قرار گرفته است.

دکتر کارلوس دلا فوئنته مارکوس، گفت: «با استفاده از شبیه‌سازی‌های عددی توانستیم تابش یا موقعیت‌های این سامانه در آسمان را محاسبه کنیم که به نظر می‌رسد انحراف حرکتی اجرام درون ابر اورت از آنجا ناشی شده باشند. در اصل، انتظار می‌رود که این موقعیت‌ها به طور یکنواخت در آسمان توزیع شده باشند، به ویژه اگر این اجرام از ابر اورت ناشی شده باشند.»

او اضافه کرد: «هرچند، چیزی که پیدا کردیم خیلی متفاوت است؛ انباشتگی تابشی که از لحاظ آماری معنادار است. این تراکم بیش‌ از حدِ چشم‌گیر به نظر در مسیر صورت‌فلکی برج جوزا دیده می‌شود که با مواجهه‌ی نزدیک با ستاره‌ی شولتز انطباق دارد. شبیه‌سازی‌های ما نشان می‌دهد که ستاره‌ی شولتز نسبت به سال ۲۰۱۶ که ۰.۶ سال نوری طی کرده بود، امروزه به ما نزدیک‌تر شده است.»

ستاره‌شناسان افزودند: «حرکت نزدیک ستاره‌ی شولتز، در ۷۰،۰۰۰ سال پیش تمام اجرام هایپربولیک منظومه‌ی شمسی را درهم نریخت، بلکه فقط اجرامی که در آن زمان به این سامانه نزدیک‌تر بودند را مختل کرد.»

نوشته: ناتالی اندرسون
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد