از بزرگ‌ترین خطری که اقیانوس‌ها را تهدید می‌کند چه می‌دانیم؟

مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جریان اقیانوسی از میانه‌ی قرن هفدهم شروع به کُند شدن کرده و اکنون در آهسته‌ترین نقطه، ظرف ۱،۶۰۰ سال پیش قرار دارد.

«دلیا اوپو»، دانشمند ارشد موسسه‌ی اقیانوس‌شناسی وودز‌ هول، به خبرنگاران گفت: «مطالعه‌ی ما اولین تجزیه‌ و تحلیل جامع را براساس گزارش‌های رسوب مبتنی‌ بر اقیانوس ارائه می‌دهد که ثابت می‌کند این تضعیف واژگونی اقیانوس اطلس، در نزدیکی اواخر عصر یخ‌بندانِ کوچک آغاز شد. این دوران سرد، به مدت چندین قرن و تا حدود سال ۱۸۵۰ میلادی طول کشید.

دانشمندان بر این باور هستند که موجی از آب تازه در اثر آب شدن ورقه‌های یخ و یخچال‌های طبیعی شروع به رقیق کردن آب سطحی دریا کرد و تا اواخر عصر یخ‌بندان کوچک، به طول انجامید. وقتی آب تازه‌ی بیشتری درون اقیانوس ریخته شد، لایه‌های آب سطحی کمتر متراکم شده و احتمال به عمق رفتن آن‌ها کمتر شد؛ در نتیجه گردش واژگون نصف‌النهاری اقیانوس اطلس را کُند کرد.

برای برآورد قدرت گردش با گذشت زمان، دانشمندان اندازه‌ی دانه‌ی یافت شده در لایه‌های هسته‌ی رسوب را تجزیه و تحلیل کردند. اندازه‌ی بزرگتر دانه به‌عنوان شواهدی از جریانات قوی‌تر به‌کار می‌رود. محققان با استفاده از مدل‌های کامپیوتری گوناگون، توانستند دماهای اقیانوس را بر اساس قدرت گردش برآورد کنند.

«دیوید ترونلی»، محقق ارشد و استاد دانشگاه لندن، گفت: «این رویکردها مجموعاً نشان می‌دهند که جریان‌های اقیانوسی ظرف ۱۵۰ سال اخیر تقریباً ۱۵ تا ۲۰ درصد کُند شده است.» دانشمندان جزئیات تجزیه و تحلیلشان را در مجله‌ی Nature منتشر می‌کنند.

«جان روبسون»، دانشمند تحقیقاتی ارشد از دانشگاه ریدینگ، گفت: «گردش شمال اقیانوس اطلس خیلی متغیرتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد و باید بفهمیم چرا مدل‌ها کاهشِ جریان‌های اقیانوسی را کمتر از چیزی که مشاهده کردیم، برآورد کردند.»

مطالعه‌ی دیگری در شماره‌ی جدید مجله‌ی Nature، تضعیفِ جریان اقیانوسی و جریانات مرتبط در اقیانوس اطلس که از سال ۱۹۵۰ تسریع پیدا کرده بودند را نشان داد. محققان هشدار می‌دهند که جریان‌های اقیانوسی به حدی پیش می‌رود که متوقف می‌شود و در نتیجه، الگوهای آب‌وهوایی در نیم‌کره‌ی شمالی به طرز چشم‌گیری تغییر پیدا خواهند کرد.

تورنلی گفت: «نقطه‌ی مشترک این دو دوره، از تضعیف جریان‌های اقیانوسی این است که هر دو دوره، زمان گرم‌شدگی و ذوب‌شدگی بودند. پیش‌بینی شده که گرم‌شدگی و ذوب‌شدگی به‌خاطر انتشار مداوم دی‌اکسیدکربن در آینده نیز ادامه پیدا خواهند کرد.»

نوشته: بروکس های
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد