شناسایی سلول‌های اضطراب در مغز انسان

وقتی سلول‌های اضطراب رها می‌شوند، پیغامی را به مناطقی از مغز می‌فرستند که رفتار مضطربانه‌ای را ایجاد می‌کند. برای موش‌های حاضر در مطالعه، این رفتارهای مضطربانه عبارت بودند از جلوگیری از ورود به ناحیه‌ای که در آن احساس ناامنی می‌کردند یا ترک آن مکان و حرکت به سوی مکانی امن.

هن گفت: «این سلول‌ها فقط زمانی رها می‌شوند که حیوانات در مکان‌های ترسناکی باشند. برای موش، این مکانی باز است که در آن، بیشتر در معرض شکارچیان قرار دارند یا می‌تواند یک سطح مرتفع باشد. تحقیق قبلی تعداد متفاوتی سلول را در حالت اضطراب نشان داد، اما این سلول‌ها اولین سلول‌هایی هستند که دانشمندان کشف کرده‌اند به وضعیت واقعی اضطراب در حیوانات مربوط می‌شوند.»

در این مطالعه که در مجله‌ی نورون منتشر شد، محققان از روشی به‌نام «اوپتوژنتیک» استفاده کردند تا سیگنال‌دهیِ نورون‌ها را کنترل کنند. وقتی دانشمندان فعالیت سلول‌ها در مغز را روشن کردند، موش‌ها سطوح بالاتری از رفتار مضطربانه را از خود نشان دادند و نمی‌خواستند محیط پیرامون‌شان را بررسی کنند.

درمان اضطراب

اضطراب هدف خیلی خاصی دارد؛ اضطراب به حیوان کمک می‌کند احساس خطر کند به گونه‌ای که از محیط‌های خطرناک دوری کند. اضطراب طبیعی است و بخش مفیدی از زندگی است، تا زمانی که از کنترل خارج نشود. بدین ترتیب، اضطراب سودمند است، اما می‌تواند آزاردهنده نیز باشد. حتی به خودی خود مضر نیز هست.

درمان شرایط مضطربانه در انسان‌ها مهارت‌آمیز است، زیرا بسیاری از روش‌های فعلی برای درمان اضطراب با مشکلات چشم‌گیری همراه هستند. در میان پرکاربردترین داروهای تجویز شده، چند دارو عوارض جانبی زیادی دارند. حتی برای بیمارانی که از ترکیبی از درمان و داروها استفاده می‌کنند، ممکن است پیدا کردن درمانی موثر دشوار باشد.

دکتر «جسیکا»، دانشجوی پزشکی در دانشکده پزشکی و جراحی دانشگاه کلمبیا و نویسنده‌ی ارشد مطالعه گفت: «اکنون که این سلول‌ها را در هیپوکامپ پیدا کرده‌ایم، درهای جدیدی به روی مطالعه‌ی ایده‌های درمانی که قبلاً از آن‌ها اطلاعی نداشتیم، گشوده شده است.»

یافته‌های این تحقیق قطعاً روزی به توسعه‌ی درمان‌های جدید اضطراب یا ارتقای درمان‌های موجود کمک می‌کنند. «جاشوا گوردون»، مدیر موسسه‌ی ملی سلامت روان گفت: «اگر بتوانیم به اندازه‌ی کافی یاد بگیریم، می‌توانیم ابزار لازم برای روشن و خاموش کردن عاملان اصلیِ اضطراب را در انسان‌ها طراحی کنیم.»

درحالیکه این تحقیق امیدوار کننده است، گوردون هشدار می‌دهد که برای درمان تمام موارد به‌کار نمی‌رود. او افزود: «می‌توانید این مقاله را به‌عنوان آجری از دیواری بزرگ در نظر بگیرید.»

نوشته: چلسی گوهد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد