حفاری در اعماق دریا، اکوسیستم دریایی را نابود می‌کند.

مجله علمی ایلیاد - بر اساس مطالعه‌ی جدید در دانشگاه اکستر و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی گرین پیس، حفاری در کف اقیانوس، می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری را به اکوسیستم دریایی وارد آورد. دکتر «دیوید سانتیو»، زیست‌شناس دریایی دانشگاه اکستر و همکارانش گفتند: «دریاهای عمیق تقریباً نیمی از سطح زمین را پوشش می دهند و جایگاه انواعِ گوناگونی از گونه‌های جانوری هستند. اطلاعات اندکی درباره‌ی این محیط‌ها وجود دارد و حفاری در آن‌جا می‌تواند نه فقط در محل‌های حفاری، بلکه در خیلی از جاهای دیگر عواقب غیرقابل پیش‌بینی شده و پایداری داشته باشد.»

این اولین مطالعه‌ای است که تصویری کلی از تمامی برنامه‌های فعلی برای حفاری بستر دریا می‌دهد و به بررسی اثرات بالقوه‌ای نظیر نابودی فیزیکی زیستگاه‌های بستر دریا، ایجاد توده‌های رسوبی زیرآبی بزرگ و اثرات مواد شیمیایی و آلودگی صوتی و نوری ناشی از عملیات حفاری می‌پردازد.

دکتر سانتیو گفت: «دانش ما از این اکوسیستم‌ها هنوز محدود است، اما می‌دانیم که آن‌ها خیلی حساس‌ هستند. بازسازی آسیب‌های ناشی از کارهای مخرب انسانی، می‌تواند دهه‌ها، قرن‌ها یا هزاران سال به‌طول انجامد؛ تازه اگر این اکوسیستم‌ها امکان بازسازی داشته باشند و مجدداً احیا شوند. وقتی ما اطلاعات زیادی درباره‌ی اکوسیستم‌های اعماق دریا و نقش اقیانوس‌ها در کاهش تغییرات آب و هوایی کسب می‌کنیم، رعایت کردن جوانب احتیاط برای اجتناب از صدماتی که می‌توانند عواقب غیرقابل پیش‌بینی شده و طولانی بر جای بگذارند، کاری معقول به‌نظر می‌رسد.»

در بیشترِ حفاری‌های بستر دریا، استخراج مواد معدنی در منطقه‌ای گسترده از کف دریا صورت می‌گیرد و حفاری به عمق خیلی زیاد مورد توجه چندانی قرار نمی‌گیرد. با این کار، ردپای عظیمی بر زیستگاه‌های اعماق دریا به جای می‌ماند که در آن، این رسوبات معدنی به‌وجود می‌آیند.

تقاضای فزاینده برای مواد معدنی و فلزات، باعث افزایش علاقمندی به حفاری بستر دریا شده است. در حال حاضر نیز عملیاتی در قسمت‌های نسبتاً عمیق در حال انجام است. نخستین پروژه‌ی بازرگانی که انتظار می‌رود سولفیدهای غنی از مواد معدنی را در آب‌های عمیق هدف قرار دهد و محل حفاری هم در اعماقی بین ۱،۵۰۰ تا ۲۰۰۰ متر در پوسته‌ی قاره‌ای پاپوآ گینه‌نو است، در اوایل سال ۲۰۱۹ شروع خواهد شد.

محققان خاطر نشان کردند: «سوال‌ها و موارد نامعلوم زیادی درباره‌ی حفاری بستر دریا وجود دارد که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به مسائل قانونی و دشواری در پیش‌بینی مقیاس و میزان اثرات، نظارت و تنظیم فعالیت‌های حفاری پس از وقوع آن در اعماق دریا اشاره کرد. روش‌های جایگزینی هم برای حفاری بستر دریا پیشنهاد شده‌اند؛ مثل جایگزین کردن فلزات با مواد معدنی فراوان که ویژگی‌های مشابهی دارند؛ جمع‌آوری موثر و بازیابی مولفه‌ها از مواد مازاد و محصولات مستعمل.»

دکتر سانتیو افزود: «با این حال، اگر انسان‌ها از تولید و مصرف بی‌رویه‌ی کالاهای مصرفی بکاهند، تقاضا برای حفاری بستر دریا می‌تواند کاهش یابد. به جای استفاده از نبوغ انسان برای ابداع محصولات مصرفی بیشتر که واقعاً به آن‌ها نیازی نداریم، می‌توانیم از آن نبوغ برای ساخت کالاهایی استفاده کنیم که مدت زمان طولانی‌تری دوام می‌آورند، تعمیرشان راحت‌تر است و استفاده بهتری از منابع طبیعی محدود می‌کنند. ما می‌توانیم با به‌کارگیری روش‌های مناسب از نیاز به حفاری بستر دریا فارغ شده و از نفوذ به بخش‌های عمیق خودداری کنیم. همان‌طور که دولت‌ها خودشان را برای وضع قوانین آماده می‌کنند، حالا وقت این است بپرسیم آیا باید حفاری بستر دریا را بپذیریم یا به جای آن تصمیم بگیریم که صدمات حاصل از آن کار به قدری بزرگ‌ هستند که باید روش‌های جایگزینی را بیابیم.»

این مطالعه در مجله‌ی Frontiers in Marine Science منتشر شده است.

نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد