بررسی تاثیر تغییرات آب و هوایی بر اقیانوس‌های جهان

مجله علمی ایلیاد - گروهی بین‌المللی از محققان، مدلی کامپیوتری طراحی کرده‌اند که وضعیت‌ چندین دهه‌ی آینده‌ی اقیانوس‌های جهان را در خصوص چهار محرک اصلی، پیش‌بینی می‌کند. مقاله‌ی آن‌ها در مجله‌ی Nature Communications منتشر شد؛ این گروه، فاکتورهای استفاده شده در مدل‌ها و اینکه چگونه برآورد و تخمین‌های گازهای گلخانه‌ای در سال‌های پیش‌رو، تغییرات را پیش‌بینی خواهد کرد را توصیف می‌کند.

اغلب مردم می‌دانند که با گرم‌تر شدن زمین، اقیانوس‌ها نیز گرم‌تر خواهند شد. دانشمندان آزمایش‌هایی را به‌منظور درک چگونه گرم شدن دریاها طراحی کرده‌اند، اما همان‌طور که دانشمندان با این تلاش‌های جدید متوجه شدند، تا به امروز کار زیادی برای یکی کردن یافته‌های فعلی با در نظر گرفتن این محرک‌ها برای پیش‌بینی حدود زمانی که تغییرات مقرر ممکن است اتفاق بیافتد یا آیا ممکن است همپوشانی‌هایی وجود داشته باشد، انجام نشده است.

محققان به‌منظور ساخت این مدل، اطلاعات مربوط به چهار محرک اصلی را اضافه کردند؛ سطح PH، عناصر اصلی و دمای آب و سطح اکسیژن در آب. سپس آن‌ها ۱۲ مدل آب و هوایی را با دادن اطلاعات بیشتر به مدل خودشان، بررسی کردند تا پیش‌بینی کنند در چه مکانی و چه زمانی هر کدام از انواع محرک‌ها احتمالاً اثر خواهند گذاشت.

این مدل پیش‌بینی کرد که تنها در طول 15 سال، بیش از نیمی از اقیانوس‌های جهان، به بیش از یک مورد از این ۴ محرک واکنش نشان خواهند داد و تا سال ۲۰۵۰ تعداد آن‌ها به ۸۶ درصد خواهد رسید. این برآوردها براساس وضعیت کنونی انجام گرفت؛ به این معنی که سطح انتشار گازها در همین سطح فعلی باقی بماند. با این حال، اگر کشورهایی که توافقنامه پاریس را امضا کردند، به تعهدات‌شان عمل کنند، این مدل نشان می‌دهد که می‌توان تغییرات ایجاد شده به سبب این محرک‌ها را تقریباً بیست سال به تعویق انداخت. این مدل همچنین نشان داد که تغییرات در سطح PH احتمالاً نخستین تاثیر را خواهد داشت. به راستی تقریباً تمامی اقیانوس‌ها تا به امروز تحت تاثیر این عوامل قرار گرفته‌اند. آن‌ها متوجه شدند که نوع خاص هر محرک و سهم آن‌ها در تغییرات ایجاد شده، بین مناطق جغرافیایی مختلف و انواع حیات دریایی متفاوت است.

دانشمندان همچنین دریافتند که مدل‌شان قادر نیست جزئیات همپوشانی‌ها را بین محرک‌ها شرح دهد، آنها به نمونه‌ای فعلی اشاره می‌کنند که در بخش‌هایی از اقیانوس هر دو سطح اکسیژن و PH  به سطوح پایین‌تر حرکت می‌کند و سبب می‌شود مرجان‌ها و خرچنگ‌ها به تغییرات در دمای هوا حساس شوند. این مدل نمی‌تواند پیش‌بینی کند چه نوعی از سازگاری‌ها در حیات دریایی ممکن است ایجاد شود یا تحت تاثیر سناریوهای مختلف، کدامیک ممکن است بیشتر زنده بمانند.

نوشته: باب ایرکا

ترجمه: مینا آذری - مجله علمی ایلیاد