آثار نساجی در قبری باستانی یافت شد.

مجله علمی ایلیاد - مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که در مقبره‌ای چینی شامل بقایای زنی میانسال، مجسمه‌های چوبی کوچکی برای بیش از ۲،۱۰۰ سال به‌شکل عمودی کنار دستگاه‌های ریسندگی در حال بافتن، ایستاده‌اند. باستان‌شناسانی در سال ۲۰۱۳، در حال بررسی منطقه‌ای بودند که برای ساخت مترو انتخاب شده بود، منطقه‌ای در چنگدو، شهری در جنوب غربی چین در استان سیچوان، از کشف این منظره‌ی کوچک بسیار متحیر شدند. پژوهشگران گفتند ممکن است این دستگاه‌های ریسندگی کوچک باشند، اما آن‌ها نخستین شواهد ثبت شده از دستگاه‌های ریسندگی هستند که می‌تواند برای بافت طرح‌هایی مورد استفاده قرار گرفته شده باشد.

پژوهشگر ارشد این مطالعه «فنگ ژائو»، رئیس موزه‌ی ابریشم ملی چین در هانگژو و استاد دانشگاه دونگوئای شانگهای گفت: «ما یقین داریم که این نمونه‌های دستگاه ریسندگی از چنگدو نخستین دستگاه‌های ریسندگیِ طرح در سرتاسر دنیا هستند.»

زمان و مکانی که نخستین دستگاه‌های ریسندگی ساخته شده‌اند، مشخص نیست؛ اما باستان‌شناسان بخش‌هایی از دستگاه‌های ریسندگی باستانی را در مکان‌های مختلف پیدا کرده‌اند. برای مثال، ژائو گفت: «در استان شرقی جه‌جیانگ چین، باستان‌شناسان یک دستگاه ریسندگی تقریباً ۸ هزار ساله در مکان باستانی کوآهوکیو و دستگاه ریسندگی تقریباً ۷ هزار ساله‌ای را در منطقه‌ی همودو یافتند.» پژوهشگران گفتند دستگاه‌های ریسندگی دیگر شامل تکه‌هایی از محصولات مصری به‌ترتیب از حدود ۴ هزار و ۳،۴۰۰ سال پیش است و دستگاه‌های ریسندگی یونانی نقاشی شده بر روی گلدان‌هایی که به حدود ۲،۴۰۰ سال پیش برمی‌گردد.

ژائو گفت: «با این حال، به رغم انواع قدیمی‌تر دستگاه‌های ریسندگی، دستگاه‌های ریسندگیِ طرح، برای بافت نوع پیچیده‌ای از پارچه استفاده می‌شدند. او گفت بافنده‌ها از این نوع دستگاه ریسندگی استفاده می‌کردند تا با بستن پودها  و بافتن تارها تا انتهای آن طرح‌هایی را پدید آورند. پژوهشگران گفتند دستگاه‌های ریسندگیِ طرح احتمالاً مردم را ترغیب به ساختن دستگاه‌های ریسندگی دستی کرد. دستگاهی که می‌تواند حتی طرح‌های پیچیده‌تری را ببافد.

ژائو گفت: «سپس این دستگاه ریسندگی دستی به غرب معرفی شد و در ایران، هند و اروپا مورد استفاده قرار گرفت و نشان‌دهنده‌ی این است که دستگاه ریسندگیِ طرح ابریشم چینی سهمی مهم در پیشرفت‌های بعدی تولید پارچه در دنیا و فناوری بافت داشت.»

بافنده‌های کوچک

پژوهشگران گفتند: «این مقبره‌ی وسیعی است و شامل یک اتاق بزرگ است که چهار قسمت کوچک‌تر زیر آن قرار گرفته است. بقایای زن تقریباً 50 ساله‌ای که طبق علامتی در بخش بیرونی تابوت نام او «وان دینو» است در این اتاق بزرگ قرار دارد.» محققان ادعا می‌کنند که این علامت شکسته شده بود که نشان می‌دهد دزدان قبرستان کمی پس از مراسم خاکسپاری، محتویات آن‌را دزدیده‌اند.

پژوهشگران گفتند: «در یکی از بخش‌های کوچک زیر این مقبره، چهار دستگاه ریسندگی وجود داشت که هر یک حدود یک‌ششم اندازه‌ی یک دستگاه ریسندگی معمول بود. پژوهشگران در این مقاله نوشتند که کنار این دستگاه‌های ریسندگی، علاوه بر ۱۵ مجسمه‌ی کوچک چوبی رنگ شده که نام‌شان روی آن‌ها نوشته شده بود و نشان دهنده‌ی بافنده‌های زندگی واقعی بودند، دستگاه‌هایی برای پیچاندن، به عقب برگرداندن و گلوله کردن پود وجود داشت.»

ژائو گفت: «این بافنده‌های با ۲۵ سانتی‌متر در حال پیچاندن، به عقب برگرداندن و گلوله کردن پود، کنده‌کاری شده‌اند.»

پژوهشگران توضیح دادند که با مطالعه‌ی شکل این مقبره و سکه‌ی برنزی متعلق به دودمان «هان غربیِ» یافت شده درون مقبره، پژوهشگران تاریخ این اتاق را به دوران سلطنت امپراتورهای «جینگدی» متعلق به ۱۴۱ تا ۱۵۷ سال پیش از میلاد و امپراتوری «ودی» متعلق به ۱۴۱ تا ۸۸ سال پیش از میلاد نسبت دادند.

پژوهشگران در مقاله‌ای که در آوریل ۲۰۱۷ در مجله‌ی Antiquity به چاپ رسید، این‌گونه گفتند: «این دستگاه‌های ریسندگی حلقه‌ی تکنولوژی گم‌شده‌ای هستند که مسئول ابریشم‌های «شوجین» دودمان هان مشهور هستند، ابریشم‌هایی که مکرراً در امتداد جاده‌ی ابریشم یافت می‌شوند و در سرتاسر اوراسیا تجارت می‌شدند.»

نوشته: لائورا گگل

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

منبع: livescience.com

مجله علمی ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...