همیار وردپرس

تلسکوپ فضایی هابل این رصد از ساخت خوشه کیهانی را آشکار کرد. این مجموعه از حداقل دو خوشه کهکشانی در حال ادغام با یکدیگر برای ایجاد یک هیولای کیهانی است. یک خوشه غول پیکر که به عنوان یک عدسی گرانشی عمل میکند، نمونه ای چشمگیر از نظریه نسبیت عام انیشتین در عمل است. جرم آسمانی یک خوشه کهکشانی به اندازه ای کافی است که فضا و زمان را منحرف کند. و باعث می شود مسیر نور در اطراف جسم به طور قابل مشاهده ای خمیده شود که گویی توسط یک عدسی وسیع خم می شود. عدسی گرانشی همچنین می تواند اجرام دور را بزرگنمایی کند و به اخترشناسان اجازه می دهد اجرامی را رصد کنند که به قدری کم نور و دور هستند که قابل تشخیص نیستند. عدسی گرانشی همچنین می تواند تصاویر کهکشان های پس زمینه را تحریف کند و آنها را به رگه هایی از نور تبدیل کند. اولین نشانه های عدسی گرانشی در این تصویر به عنوان کمان های درخشان که با انبوه کهکشان ها در eMACS J1353.7+4329 مخلوط می شوند، قابل مشاهده است. داده های این تصویر از یک پروژه مشاهده به نام Monsters in the Making گرفته شده است؛ که از دو ابزار هابل برای رصد پنج خوشه کهکشانی استثنایی در طول موج های چندگانه استفاده کرده است. این مشاهدات چند طول موجی توسط دوربین میدان گسترده هابل3 و دوربین پیشرفته برای بررسی امکان پذیر شد.  اخترشناسان پشت این مشاهدات امیدوارند با تلسکوپ های نسل بعدی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب، زمینه را برای مطالعات آینده درمورد لنز های گرانشی عظیم فراهم کنند. منبع: NASA.gov بخوانید, ...ادامه مطلب

تصویر جیمز وب از گروه پنج‌تایی استفان: در تصویر اول از پنج‌تایی استفان که در طول موج فروسرخ نزدیک ثبت شده است، در هر کدام از این کهکشان‌ها میلیاردها ستاره وجود دارد. چیزی که این گروه را جالب می‌کند، دو کهکشان مرکز تصویر است، در حال برخورد به هم هستند. در این تصویر حتی می‌توانید کهکشان‌های پس‌زمینه دیگری نیز ببینید. تصویر جیمز وب از سحابی کارینا: در این تصویر برای اولین بار ستاره‌هایی را می‌بینیم که قبلا برای ما پنهان بوده‌اند! جیمز وب با ابزار خود می‌تواند حتی پشت غبارهای چگال را ببیند و آن ناحیه را آشکار کند.این سحابی محلی برای تولد ستاره‌ها و منظومه‌های ستاره‌ای است و دیدن چنین جزئیاتی از آن می‌تواند تمام درک ما از تولد ستاره‌ها را تغییر دهد. تصویر جیمز وب از سحابی حلقه جنوبی: این تصویر دقیق‌ترین تصویر در طول موج فروسرخ نزدیک است که از سحابی سیاره‌نمای حلقه جنوبی منتشر شده است. این سحابی با انفجار یک ستاره در گذشته ایجاد شده است و در مرکز آن یک منظومه دوتایی از ستاره‌ها قرار دارند تصویر جیمز وب از طیف سیاره گازی WASP-96bاین اولین طیف از اتمسفر سیاره‌ای داغ و بسیار بزرگ و گازی است که هزار سال نوری دورتر است ما تاکنون به آن دسترسی نداشته‌ایم. در این طیف نشری می‌توانیم ترکیبات شیمیایی مستقیمی از یک اتمسفر یک سیاره فراخورشیدی را ببینیم که حضور آب در آن را نشان می‌دهد. به علاوه، این طیف نشان می‌دهد که در این سیاره حتی ابر و آب هم وجود دارد. بخوانید, ...ادامه مطلب

سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - اخترشناسان با کاوش در پهنای فضا که تقریباً ۹۰ درصد جهان قابل مشاهده را در بر می‌گیرد، نقطه‌ی آغاز انباشت کیهانی غول‌پیکر را مشاهده کرده‌اند که طی آن ۱۴ کهکشان جوان به یکدیگر برخورد می‌کنند.  این ادغام بزرگ باستانی به یکی از بزرگترین سازه‌ها در جهان شن, ...ادامه مطلب

دوشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۷نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد -‌ برای اولین بار، اخترشناسان موفق به شناسایی حضور یونی به‌نام «آسمتیلیدینیوم» در کهکشانی جوان شدند. گروهی بین‌المللی از اخترشناسان با استفاده از آرایه‌ی میلی‌متری بزرگ آتاکاما، موفق به شناسایی گسیل یون آسمتیلیدینیوم و خطوط جذبی در طیف کهکشان‌های جوان با انت, ...ادامه مطلب

سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل، از کهکشان مارپیچیِ NGC7331 که در صورت فلکی اسب بالدار واقع شده است، عکس گرفته است. کهکشان NGC7331 که برای اولین بار توسط «ویلیام هرشل» در سال ۱۷۸۴ رصد شد و ۴۹.۲ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. این تصویر، لبه‌ی این کهکشان را تا حدودی برای ما آشکار است، همچنین بازوهای زیبای آن‌را نشان می‌دهد که مانند گردابی در اطراف منطقه‌ی مرکزیِ درخشانِ آن قرار گرفته است. اندازه، شکل و جرم NGC7331 مانند کهکشان راه‌شیری است. همچنین سرعت ستاره‌زایی آن قابل مقایسه است، میزبان تعداد مشابهی از ستاره است، در مرکز خود سیاه‌چاله‌ی غول‌پیکری دارد و دارای بازوهای مارپیچیِ قابل مقایسه‌ای با کهکشانِ ما است. تفاوت اصلی بین این دو کهکشان، این است که NGC7331 کهکشان مارپیچیِ غیرمیله‌ای است، یعنی فاقد میله‌ای از ستارگان، گاز و گرد و غبار در مرکز خود است؛ اما کهکشان راه شیری این میله را دارد. تحدب هسته‌ی مرکزی آن نیز الگوی چرخش غیرمعمول و غیرقابل پیش‌بینی را نشان می‌دهد که در جهت مخالف نسبت به خود دیسکِ کهکشانی، می‌چرخد.کهکشان NGC7331 درخشان‌ترین عضوِ گروه کهکشانیِ NGC7331 است. دیگر اعضای آن، مارپیچی‌های غیرمیله‌ای یا عدسی‌شکلِ NGC7335 و NGC7336، کهکشان مارپیچی میله‌ایِ NGC7337 و کهکشان , ...ادامه مطلب

چهار‌شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد ‌- این تصویر ثبت‌شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان کوتوله‌ی فشرده‌ی آبی را نشان می‌دهد که با نام «LEDA 17302» شناخته می‌شود. این کهکشان در صورت فلکی خرگوش در فاصله‌ی ۲۱.۸ میلیون سال نوری از زمین واقع شده است. این کهکشان در مرحله‌ای قرار دارد که با سرعت بالایی به تولید ستاره مشغول است. در واقع این کهکشان در میان ۱۰۰۰ کهکشان مجاور ما، بالاترین سرعت تولید ستاره را دارد. خوشه‌هایی از ستارگان داغ و جوان با نوری آبی در حال درخشش‌ هستند. تشعشع‌های شدید این ستاره‌ها، باعث ساتع‌شدن نور از گازهای اطراف آن‌ها می‌شود که در این تصویر، به رنگ قرمز دیده می‌شود. جرم کم این کهکشان که یک‌دهم کهکشان راه‌شیری است و رنگ متفاوت این دسته از کهکشان‌ها، اخترشناسان را بر آن داشته است که آن‌ها را با نام کهکشان‌های کوتوله‌ی فشرده‌ی آبی طبقه‌بندی کنند. کهکشان‌هایی مانند کهکشان فوق، هسته‌ای آشکار و ساختاری مشابه با کهکشان‌های دیگر نداشته و از ستارگان آبی و داغی شکل گرفته‌اند که یکدیگر را به‌سوی خود می‌کشند. بر خلاف کهکشان‌هایی که در مرحله‌ی تشکیل ستاره قرار دارند، این کهکشان غبار و عناصر سنگین را که اخیراً در ستاره‌های تازه شکل‌گرفته مشاهده شده است، ندارند. این مسئله باعث می‌شود مواد موجود در این کهکش, ...ادامه مطلب

دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ فضایی هابل، متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا، عکسی از کهکشان UGC6093 گرفته است. کهکشان UGC6093، در فاصله‌ی ۵۰۰ میلیون سال نوری با ما و در صورت فلکی شیر قرار دارد. UGC6093 کهکشانی مارپیچی بوده و بازوهای زیبایی دارد که به سمت بیرون حرکت می‌کند. این کهکشان خیلی فعال است؛ یعنی میزبان هسته‌ی کهکشانی فعال یا AGN است. AGN به ناحیه‌ای فشرده در مرکز کهکشان گفته می‌شود که مواد موجود در آن به سمت سیاهچاله‌ای غول‌پیکر کشیده می‌شود. این سیاهچاله، با بلعیدن مواد پیرامونش به انتشار تابش‌های شدید پرداخته و باعث درخشش قابل توجه آن می‌شود. اما UGC6093 هنوز رفتار عجیبی دارد. کل کهکشان ضرورتاً به‌عنوان لیزر اخترشناسی عمل می‌کند که به جای نور مرئی، نور ریزموج نشر می‌کند. این نوع جرم فضایی را مگامیزر می‌نامند. مگامیزرهایی مانند UGC6093، به شدت تابناک و درخشان هستند؛ این‌ها تقریباً ۱۰۰ میلیون برابر روشن‌تر از میزرهای یافت‌شده در کهکشان‌هایی مانند کهکشان راه‌شیری ما هستند. این عکس جدید UGC6093، از مشاهدات دوربین میدان وسیع هابل در بخش‌های مادون قرمز و نوری طیف تهیه شده است. چهار فیلتر برای نمونه‌برداری از طول موج‌های مختلف استفاده شد. نوشته: SciNewsترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایل, ...ادامه مطلب

سه‌شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - تصاویر مربوط به دورترین کهکشان‌های بیضوی، حضور اجرام کهکشانی هاله‌مانند را نشان می‌دهد؛ یعنی کهکشان‌های بیضوی، ستارگانِ قمرهای کهکشانی را با یکدیگر یکی می‌کنند، درست شبیه به کهکشان‌های مارپیچی. محققان در اسپانیا و پرتغال به امید درک چگونگیِ شکل‌گیری و رشد کلان‌شهرهای ستاره‌ای تصمیم گرفتند، حومه‌ی کهکشان‌های بیضوی را مطالعه کنند. شناسایی قلمروهای خارجی کهکشان‌های مارپیچ، همانند کهکشان راه‌شیری خیلی آسان‌تر است. هاله‌های ستاره‌ای که از قمرهای کهکشانی جذب شده‌اند، دزدیده شده‌اند و به‌طور ساختاری و فضایی با ستاره‌هایی که بازوها و مرکز کهکشان مارپیج را تشکیل می‌دهند، متمایز هستند. اجزای کهکشان بیضوی، غالبأ همگن هستند. این کهکشان‌ها که پرجرم‌ترین و گسترده‌ترین کهکشان‌ها در جهان هستند، همانند سحابی‌های غول‌پیکر به‌نظر می‌رسند. تحقیقات نشان می‌دهد که کهکشان‌های بیضوی ستاره‌ها را از کهکشان‌های ماهواره‌ای به‌دست می‌آورند، اما پیدا کردن این گوی‌ها کار آسانی نیست. «فرناندو بوتراگو»، محقق در موسسه‌ی اخترفیزیک و علوم فضا در دانشگاه لیزبون، گفت: «در کهکشان‌های بیضوی شواهد مستقیمی وجود دارد، مبنی بر اینکه قمرهای کهکشانی در حال ادغام هستند، اما به آسانی نمی‌توان اطمینان پیدا کرد، فرآیندها, ...ادامه مطلب

چهار‌شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۶ نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - اواخر سال ۲۰۱۶ میلادی، گروهی بین‌المللی شامل محققان مرکز نجوم و اخترفیزیک کاولی «KIAA» در دانشگاه پکینگ از کشف بیش از ۶۰ کوازار بسیار دور خبر دادند که این تعداد، نزدیک به دو برابر تعداد شناخته شده  تا آن زمان بود. این یافته، فرصت‌های بسیاری برای نگاه عمیق به تاریخ کیهان به‌وجود آورد. در میزگردِ تبادل نظرات علمی که توسط موسسه کاولی برگزار شد، سه اخترفیزیکدان حضور داشتند. یکی از آن‌ها عضو گروهی بود که این کشف را انجام داده‌ بودند. آن‌ها توضیح دادند که این یافته‌ی مهم، می‌تواند راز منشاء کیهان مدرن و همچنین ارتباط رازآلود بین کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های غول‌پیکر را بر ملا کند. کوازارها نواحی به‌شدت درخشان در کیهان هستند که توسط سیاهچاله‌های عظیم‌الجثه به وجود آمده‌اند. «روبرت مایولین»، استاد اخترفیزیک تجربی در آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج و موسس مرکز کیهان‌شناسی کاولی دانشگاه کمبریج، می‌گوید: «می‌توان کوازارها را به‌عنوان فانوس‌های دریایی در تاریکی کیهان اولیه تصور کرد. درست مانند نور فانوس دریایی که نزدیک ساحل می‌درخشد و آن‌را از فواصل دور قابل رویت می‌کند. کوازارها ما را قادر می‌سازند فواصل بسیار دور در کیهان را بررسی کرده و فیزیک کهکشان‌های اولیه را درک کنیم.» کوازارهای بسیار بسیار دور پنجره‌ی منحصربه‌فردی را به روی ما می‌گش, ...ادامه مطلب

دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۶ نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - ناسا تصویر زیبایی که توسط تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان NGC5256، نمونه‌ی قابل توجهی از دو کهکشانِ در حال ادغام، منتشر کرده است. این تصویر هابل، NGC5256 که دو کهکشان در مرحله‌ی نهایی ادغام‌شان هستند را نشان می‌دهد. NGC5256 در صورت فلکی دب اکبر، تقریباً در حدود ۳۵۰ میلیون سال نوری از زمین، قرار دارد. این جسم که «مارکاریان۲۶۶» هم نام دارد، متشکل از دو کهکشان است که هسته‌‌های آن‌ها در حال حاضر فقط ۱۳،۰۰۰ سال نوری از هم فاصله دارند. ستارگان، گرد و غبار و گاز تشکیل‌دهنده‌ی آن‌ها در حال چرخش و ترکیب شدن با یکدیگر هستند، که باعث نورانی شدن ستارگانِ تازه متولدشده در نواحی تشکیل‌دهنده‌ی ستاره‌های درخشان در سراسر کهکشان می‌شود. کهکشان‌های در حال ادغام را می‌توان در سراسر جهان یافت که نوعی از ساختارهای پیچیده تولید می‌کنند. برخی از آن‌ها آرام هستند و در آن‌ها کهکشانی، کهکشان دیگر را جذب می‌کند. دیگر انواع آن‌ها شدید و سخت و بی‌نظم هستند که اختروش‌ها را روشن می‌کنند، باعث انفجار ابرنواختری می‌شوند و انفجارهای تشکیل ستاره را تشدید می‌کنند. در حالی که این تعاملات، در مقیاس کهکشانی مخرب هستند، اما ستارگان به‌ندرت در این فرآیند به هم برخورد می‌کنند، زیرا فواصل بین آن‌ها بسیار زیاد است. اما همان‌طور که کهکشان‌ها در خود می‌پیچند، تاثیرات قوی جزر و مد, ...ادامه مطلب

چهار‌شنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ بسیار بزرگ اروپایی «VLT» این تصویر زیبا از کهکشان مارپیچی NGC4981 را به ثبت رسانده است. NGC4981 در فاصله‌ی ۷۳ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی آندرومدا، قرار دارد.  این کهکشان با نام‌های «‌LEDA 45574» و «MCG-01-34-003» نیز شناخته می‌شود. این کهکشان در ۱۷ آوریل سال ۱۷۸۴ میلادی، توسط ویلیام هرشل، ستاره‌شناس انگلیسی کشف شد. حدود یک قرن بعد، در ۲۳ آوریل ۱۹۶۸ این کهکشان دوباره و در هنگام ثبت ابرنواختر نوع Ia به‌نام «SN1968i» که در محدوده‌ی آن رخ داد، مورد توجه قرار گرفت. SN1968i تنها ابرنواختر این کهکشان نبود. ۴۰ سال بعد از آن، فروپاشی هسته‌ی ستاره‌ای دیگر که بسیار سنگین هم بود، موجب پدید آمدن ابرنواختر SN2007c شد.این صحنه‌ی فوق‌العاده از NGC4981 مربوط به انفجار هیچ ابرنواختری نیست و توسط کاهنده‌ی کانونی مرئی و فرابنفش و طیف نگار انتشار پایین «VLT (FORS)» گرفته شده است. بسیاری از شگفت‌انگیزترین تصاویر ثبت شده توسط VLT را FORS گرفته است. نسخه‌ای از این تصویر توسط ستاره‌شناسی تازه‌کار به‌نام «جاش بارینگتوندر» ثبت شده است. نوشته: SciNews ترجمه: مجله علمی ایلیاد منبع: sci-news.comمجله علمی ایلیاد رادر تلگرام دنبال کنید...مشاوره رایگان اخذ پذیرش و ویزای تح, ...ادامه مطلب

404 Not Found The requested URL /20171218034950002/iliadint.com/mag/p/3803 was not found on this server. Additionally, a 404 Not Found error was encountered while trying to use an ErrorDocument to handle the request. , ...ادامه مطلب

يكشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد – آرایه‌ی میلی‌متری-زیرمیلی‌متری بزرگ آتاکاما با نام «ALMA»، علائمی از یازده ستاره‌ی کم‌جرم کشف کرده که فقط ظرف سه سال نوری، در نزدیکی سیاهچاله‌ی قنطورس *A، تشکیل شده‌اند. این سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری ما است. مرکز کهکشانی راه شیری با سیاهچاله قنطورس *A با جرم ۴ میلیون برابر خورشید، تقریبأ در فاصله‌ی ۲۶ هزار سال نوری تا زمین و در راستای صورت فلکی قوس، واقع شده است. حجم زیاد گرد و غبار میان‌ستاره‌ای، این منطقه را تیره و تار کرده و آن‌را از تلسکوپ‌های نوری پنهان کرده است. امواج رادیویی از جمله نور میلی‌متری و زیرمیلی‌متری که آلما رصد می‌کند، می‌توانند در این گرد و غبار نفوذ کنند و تصویر واضحی از دینامیک و محتوای این محیط خشن، ارائه دهند. هرچند، مشاهدات قبلی آلما، چیز خارق‌العاده‌تری را نشان داد؛ نشانه‌هایی از شکل‌گیری یازده پیش‌ستاره‌ی کم‌جرم، ظرف سه سال نوری در نزدیکی سیاهچاله مرکز کهکشان راه‌شیری. حضور این پیش‌ستاره‌ها نشان می‌دهد که شرایط لازم برای تولد ستارگان کم‌جرم، حتی در یکی از پرتلاطم‌ترین مناطق کهکشان راه شیری و احتمالأ در مناطق مشابه در جهان، امکان‌پذیر است. دکتر «فرهاد یوسف‌زاده»، ستاره‌شناس ایرانی در دانشگاه شمال‌غربی آمریکا، گفت: «علی‌رغم تمام عجایب و شگفتی‌ها،, ...ادامه مطلب

شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد - تلسکوپ سوبارو، تلسکوپ ۸.۲ متری رصدخانه‌ی ملی ژاپن که در رصدخانه‌ی مائونا کیا در هاوایی، واقع شده است، تصویری جدید از کهکشان «NGC7479» گرفته است. کهکشان NGC7479 که با نام‌های «Caldwell44»، «LEDA70419» نیز شناخته می‌شود، کهکشانی مارپیچی میله‌ای است. این کهکشان در فاصله‌ی ۱۲۰ میلیون سال نوری و در صورت فلکی اسب بالدار، قرار گرفته است. این کهکشان، توسط «ویلیام هرشل»، ستاره‌شناس بریتانیایی در ۱۸ اکتبر سال ۱۷۸۴ کشف شد. بر اساس گفته‌های ستاره‌شناسان، این کهکشان در حال فعالیت‌های ستاره‌زایی است و ستارگان جوان و روشن بسیاری در بازوهای مارپیچی و دیسک آن قابل مشاهده است. از دهه‌ی ۱۹۸۰، دو ابرنواختر در این کهکشان به‌نام‌های «SN1990U» و «SN2009jf» کشف شده است. NGC7479، کهکشانی درخشان و فعال است که سیاهچاله‌ای فعال در مرکز آن قرار دارد. تنها ۱ درصد از کهکشان‌های مارپیچی فعال هستند. تصویر رنگی NGC7479، ترکیبی از تصاویر متفاوت است که توسط دوربین سوپریم تلسکوپ سوبارو، تهیه شده است. دوربین سوپریم، دوربین نوری ۸۰ مگاپیکسلی است که بر روی فوکوس اصلی تلسکوپ نصب شده است. از فیلترهای مختلفی به‌منظور گرفتن نمونه‌هایی از طول موج‌های مختلف استفاده شده است. «سادانوری اوکامورا» پروفسور دانشگاه هوشی، می‌گوی, ...ادامه مطلب

شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۶نجوم و فضا مجله علمی ایلیاد ‌- تلسکوپ فضایی هابل، تصویری از کهکشان کوتوله‌ی NGC4625 را به ثبت رسانده است. این کهکشان که با نام‌های LEDA42607 و SDSSJ124152.71 نیز شناخته می‌شود، در فاصله‌ی ۳۱ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی تازی‌ها واقع شده است. این تصویر که به‌تازگی منتشر شده است، به کمک دوربین پیشرفته‌ی نقشه‌برداری «ACS» تلسکوپ هابل به ثبت رسیده است و بازوی مارپیچی این کهکشان نامتقارن را نشان می‌دهد. اما در حالی که بیشتر کهکشان‌های مارپیچی دو بازو دارند، چرا این کهکشان تنها یک بازوی مارپیچی دارد؟ اخترشناسان به امید حل این معما، این کهکشان را با طول‌موج‌های مختلفی رصد کردند. مشاهدات فرابنفش تلسکوپ کاوشگر تکامل ک,کهکشانی,مارپیچی ...ادامه مطلب