مجله علمی ایلیاد - ترکیب شیمیایی ستاره، اطلاعات زیادی دربارهی خاستگاهش به شما میدهد. اولین ستارههای جهانِ هستی، عمدتاً از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بودند، آنها این عناصر را با هم ترکیب کرده و به عناصر سنگینتر تبدیل کردند. وقتی ستارههای بزرگ طی پدیدهی ابرنواخترها منفجر میشوند، عناصر سنگینتری را که در فضا شکل دادهاند، پراکنده میکنند و آنجا به اجزای سازندهی نسل بعدی ستارهها تبدیل میشوند. ستارههایی که پس از چندین نسل بهوجود میآیند؛ نسبت به نسلهای پیشین خود حاوی عناصر سنگینتری هستند. این روند «تبارزایش» منعکسکنندهی پدیدهی تبارزایی در زیستشناسی است، اگر چه سیر تکامی زیستی با روند سازگاری برای بقاء اتفاق میافتد، اما سیر تکاملی شیمیایی با مکانیزمهایی که منجر به تولد و مرگ ستارهها میشوند، به وقوع میپیوندد. دیانای ستارهای حرکت برخی ستارهها اطراف بازوها و صفحهی مارپیچی کهکشان، باعث سخت شدن شناسایی خواستگاهشان میشود. اما اگر آنها متعلق به یک دسته باشند، آثار شیمیایی مشابهی خواهند داشت. ستارهشناسان برای تشخیص همخانوادههای ستارگان، عناصر شیمیایی آنها را نشانهگذاری میکنند، حتی اگر این ستارهها از هم جدا افتاده باشند. «اِما جفره» و همکارانش دریافتند که میتوانند با الگو گرفتن از زیستِ تکاملی، گامی دیگر رو به جلو بردارند. جفره میگوید: , ...ادامه مطلب